Marek Modrzyński, Edward Zawisza, Henryk Mazurek
Wprowadzenie. Przerost migdałka gardłowego jest najczęstszą przyczyną zaburzeń drożności nosa u dzieci, a zabieg adenotomii jest jednym z najczęściej wykonywanych zabiegów operacyjnych w tym wieku. Określenie wielkości migdałka gardłowego jest trudne, przez co pożądane jest poszukiwanie najlepszej metody jego pomiaru.
Cel. Ocena korelacji pomiędzy badaniami dodatkowymi oceniającymi wielkość migdałka gardłowego.
Materiał i metody. Badaniu poddano 76 dzieci (39 dziewczynek i 37 chłopców w wieku od 5 do 10 lat, średnia 5,9 lat), u których występowały objawy alergicznego nieżytu nosa i istniało podejrzenie przerostu migdałka gardłowego. W celu określenia najlepszej metody oceny migdałka zastosowano kilka różnych metod: badanie palpacyjne, rynoskopię tylną, zdjęcie boczne gardła i rynometrię akustyczną. Otrzymane wyniki były następnie porównywane z wynikami uzyskanymi za pomocą badania fiberoskopowego jamy nosowo-gardłowej. Dla stwierdzenia zależności pomiędzy wynikami posłużono się współczynnikiem korelacji Spaermana i testem Q Cohrana.
Wyniki. Poszczególne badania korelowały z wynikiem endoskopii w różnym stopniu, najsilniej zdjęcie boczne gardła (r=0,95) i rynoskopia tylna (r=0,89), nieco gorzej rynometria akustyczna (r=0,81), a najsłabiej badanie palpacyjne (r=0,76).
Wnioski. Oparcie rozpoznania przerostu migdałka gardłowego o sam obraz kliniczny jest niewystarczające. Pomimo różnej wartości diagnostycznej stosowanych badań dodatkowych, wykonanie któregokolwiek z nich przyczynia się do zwiększenia liczby prawidłowych rozpoznań.
słowa kluczowe: przerost migdałka, metody diagnostyczne, adenoidal hypertrophy, diagnostic methods
strony: od 122 do 128
szacunkowy czas pobierania pliku (89 kB) |   | rodzaj łącza: | 56 | 128 | 256 | 512 | 1024 | [kbps] | czas ściągania: | 19 | 7 | 4 | 2 | 2 | [sek.] |
|
 | Abyś mógł oglądać dokumenty w formacie PDF musisz mieć zainstalowany program Adobe Acrobat Reader. Program ten można pobrać stąd. |
|